Merry Christmas and a hapoy new yearr!

Bepakt en beladen, met overvolle tassen en ook nog eens vijf losse tasjes (per persoon) stappen de drie mzungus de ene na de andere matatu in en uit. De matatu’s die normaal al overvol zitten, waarvan je denkt dat er niets meer bij kan.. En toch schijnt het, tot onze verbazing, elke keer weer te passen. Op dit moment zitten we ook weer zo in een matatu gepropt, en wel richting Naïrobi! Nu het eind van onze reis in zicht komt, nemen wij elke mogelijkheid aan om meer van het land te zien. Jullie begrijpen vast wel dat wij in al deze ondernemingen er nog niet aan toe zijn gekomen om een nieuwe blog te schrijven, onze excuses voor het lange wachten! Bij deze dan weer eindelijk onze ervaringen op een rij;) Gelukkig is de matatu dit keer kipvrij, want met een gillende Lienke die de hele reis haar benen opgetrokken heeft en alle aandacht trekt, zou het typen van een blog toch wat lastiger zijn.

Na de adembenemende safari in Masaai Mara, konden we ons huisje in Plateau weer betreden en inrichten met onze persoonlijke spulletjes. Toch voelde het niet meer zo thuis als daarvoor, dus besloten we maar weer gauw erop uit te trekken, naar onze klasgenootjes in Kitale. Daar hebben wij alledrie voor het eerst in ons leven kerst in het buitenland gevierd, en hoe.. Het is dat de datum ons liet weten dat kerst aangebroken was, maar anders hadden we het zo gemist hoor. Geen kerstverlichting in alle straten, geen kerstbomen of kerstmannetjes, geen kerstmuziek in elke winkel, neee het creëren van een kerststemming moeten de Kenia nog leren. Toch hebben we een erg gezellige tijd gehad met Willemijn, Marsha, Jeroen en de familie Malaba. Na zelf een kerstdienst gedaan te hebben in de heerlijk brandende zon, zijn we de rest van de dag bezig geweest met het bereiden van eten. Het kerstmaal bestond weliswaar uit versgeslachte geit van de bqq en vele andere Keniaanse gerechten. Eerste kerstdag hebben we afgesloten met verhalen rond een kampvuur, onder de stralende sterrenhemel. Tweede kerstdag was al helemaal speciaal en zo anders dan in NL, maar oh zo fijn! We hebben namelijk de hele dag in het zwembad doorgebracht. Als drie roze kreeften verlieten we Kitale weer. De twee nachten erna konden we niet slapen van de pijn, maar het was het zeker waard.

Na een aantal dagen stage gelopen te hebben, ontsprongen de big smiles spontaan weer op ons gezicht. Waaant, we gingen naar UGANDAAA! Drie andere klasgenoten van ons lopen daar stage en wat is er nou mooier om met acht klasgenoten samen het nieuwe jaar in te gaan? Dus met al onze spullen stapten wij weer de matatu in en staken na een aantal uur lopend de grens over. Aan het eind van de dag hadden we onze bestemming bereikt; Jinja, het mooiste plekje van Uganda (Ookal hebben we de rest niet gezien). In het gezellige backpackershostel, met uitzicht over de Nijl, hebben we de mooiste tijd beleefd. Op oudjaarsdag Extreme Rafting op de Nijl en extreme is dan ook echt extreme! Na vijf keer omgeslagen te zijn en bijna-dood-ervaringen meegemaakt te hebben, zouden we alledrie zo weer in een boot stappen. Want wat was dat awesome zeg! Zie de foto’s voor enige inbeelding;) Met alle adrenaline in ons lijf hadden we genoeg energie om al feestend 2016 achter ons te laten. Bond en blauw en half verminkt gingen we het nieuwe jaar in. Lekker op zijn Afrikaans 4 minuten voor twaalf al aftellen en iedereen in de armen slaan, kon ook niet anders he. Bij deze willen we jullie allen ook nog een gelukkig en gezegend nieuwjaar toewensen! Na het weekend in Jinja zijn Lienke en Machteld met de klasgenoten meegegaan naar Tororo, om te zien waar zij verblijven. Samen hebben ze een dag meegelopen met het Hospice waar zij stage lopen. Super leuk om te zien hoe dat eraan toe gaat en om de verschillen tussen Uganda en Kenia te ervaren. Aan het eind van de week gingen ook zij weer terug naar Kenia, wat echt als thuis voelde, bizar eigenlijk dat we ons na drie maanden al bijna Keniaans voelen. Meiden, bedankt voor de geweldige tijd in jullie (ook) mooie landje hoor! De terugreis ging iets minder voorspoedig dan op de heenweg. Waar we toen nog vrolijk de grens overliepen, hadden we nu flinke uitdagingen. Het schijnt zo te zijn dat we beter niets over de corruptie hier (ahum vastgehouden, geld geëist, bedreigd met gevangenisstraf, afgeperst) moeten publiceren.. Maar gelukkig was een collega van het hospice zo lief om met de grenswachters te praten en heeft hij ons er voor een “klein” bedrag uit weten te praten. Wat is het fijn om weer thuis te zijn haha.
Toch kan thuis ook na drie maanden nog nieuwe uitdageningen hebben. December en januari zijn namelijk de twee droogste maanden van het jaar. Heel Plateau, inclusief de compound van het ziekenhuis, gebruikt uit de rivier gepompt water. Het heeft nu echter al zo lang niet geregend dat de rivier bekant droog staat. En ja, dan zit je dus opeens zonder water.. Probeer maar eens in te beelden wat voor ramp dat is, door bij elke handeling waarbij je water gebruikt, te bedenken hoe je dat zou doen zonder water. Handen-, kleren- en vaat wassen, wc doorspoelen, etc. kan opeens niet meer. En wat denk je van het ziekenhuis, hoe kun je nou zorg verlenen zonder water? Er staan tonnen naast het ziekenhuis, waarin regenwater is opgevangen, wat momenteel gebruikt wordt. Maarja dat stilstaand bruin water zit waarschijnlijk vol parasieten en andere bacteriën. We proberen nog een weg te vinden om ermee om te gaan.. Gelukkig kunnen we één keer in de week genieten van een heerlijke douche in de stad. Hadden nooit gedacht dat we een douche zo erg zouden waarderen;)

Na de heerlijke vakantie in Kitale en Jinja kostte het ons even wat moeite om de knop weer om te zetten naar de schoolhouding. Maar omdat de opdrachten toch echt af moeten, hebben we dat toch maar gedaan (best trots op onszelf haha). Op stage hebben wij afgelopen week alledrie voor het eerst een keizersnee gezien, wat bijzonder mooi zeg! Binnen 7 minuten was het kindje uit de baarmoeder gehaald. Zo wonderlijk hoe een nieuw mensenleven zo uit een buik gehaald wordt. Machteld was helemaal verliefd op het jongetje, dat de naam Kipchumba gekregen heeft. Kip is de mannelijke vorm van een naam en chumba betekent dat er mzungus bij de geboorte aanwezig waren. De volgende dag hebben we rompertjes uit Nederland gegeven aan de ouders van het kindje, ontroerend momentJ

Ja, en nu zitten we dan weer in de matatu om de hoofdstad van Kenia te gaan bezichtigen en welverdiend van ons weekend te gaan genieten. De blog is redelijk lang geworden en dat terwijl dit maar de paar hoogtepunten van de afgelopen weken zijn. We zouden jullie graag nog zoveeeel meer vertellen. Maar niet getreurd, over drie weekjes zullen wij weer het koude kikkerlandje betreden. Wij moeten er nog niet aan denken eigenlijk. Natuurlijk zien we er enorm naar uit om jullie weer te zien, maar oooh wat is Kenia fijn. We gaan daarom nog optimaal genieten van onze laatste weken hier;) Jullie allen veel succes gewenst in de kou, probeer maar te genieten van de sneeuw en wie weet het schaatsen. Veel liefs!